ACININ YIL DÖNÜMÜNDE

Çöken binanın içerisindeki  beton yığınını ve bu betonların içerisinde çok az miktarda kullanılan demirleri gösteren haber spikeri şöyle diyordu:

‘ eğer bu binanın yapımında yeteri kadar demir kullanılsaydı bugün burada bu kadar insanımız hayatını kaybetmeyecekti.’

O an bir demirin maliyetini tartının bir tarafına insanlığı da tartının öbür tarafına koyuyordum. Maalesef demirin maliyeti ağır basıyor ve insanlık kaybediyordu.

Sonrasında küçük oğluna siper olan ve oğluyla birlikte yaşamının yitiren  cefakar bir babanın görüntüsü geliyordu gözlerimin önüne hiçbir şeyin aklımdan silemediği..

Ardından eşini ve tek oğlunu kaybeden başka bir babayı görüyordum. İkisinin tabutunun önünde güçlükte ayakta kalışını ve ‘ben sizsiz nasıl yaşarım deyişini’

Diğer taraftan daha üç aylık bebeğini depremde  yitiren diğer  babayı görüyordum. Bir de  ‘daha yeni gelmiştin biraz daha bekleyemez miydin?’ sözlerini…

Ertesinde işyerimin karşısında binası ağır hasarlı olduğu için evdeki eşyalarını bir kamyonete yerleştiren bir abimize rastlıyordum.

Kendisine kalacak yeri olup olmadığını soruyordum. Bana eşyalarını bir yakının deposuna yerleştireceğini ve bir süre yakınlarıyla kalacağını söylüyordu.

Her sabah işten eve evden işe dönerken kurulan depremzede çadırlarına rastlıyordum. Havanın eksi derecelerde olduğu bu zorlu kış koşullarında ısınmak için çadırlarında battaniyeye sarılan insanımızı ve sıcak bir çorba içebilmek için sıra bekleyen çocukları görüyordum.

Ve dahası ruh sağlığı bozulmuş adeta sokaklarda yarı ölü ve hayalet gibi gezen binlerce hemşehrimizi görüyordum.

Evet tarih 24 ocak 2020.

Saat 20:55

 Sarsıldı Elazığ . Sarsıldı tüm yürekler ve yaralandı tüm vicdanlar.

Çocuk, genç ve yaşlı demeden aramızdan ayrıldı o güzelim canlar.

Hepsine Allahtan rahmet diliyorum. Hepsinin mekanı cennet olsun.

Bu süreçte yanımızda olan ve olaya anında müdahale eden devlet büyüklerimize , yardımını esirgemeyen herkese en içten teşekkürlerimi sunuyorum.

Bugünden sonra yapacağımız tek şey önlem almaktır diyorum.

Çünkü o rahmetlik olan hemşehrilerimizin bizden bir isteği var.

O ölülerimizin bizden bir isteği var.

Gerekli önlemlerin alınarak bu tür felaketlerde başka insanların yaşamını kaybetmemesi.

Kendi torunlarının kendi soydaşlarının bu acıları bir daha yaşamamaları..

Eğer bunları başarabilirsek onların anılarını yaşatabiliriz .

Eğer bunları başarabilirsek onlar ebedi mekanlarında daha rahat uyuyacaklardır.