ALMANLARIN BİZANS OYUNU

Gündemimiz o kadar yoğun ki yetişemiyoruz, kişisel dertlerimizle ilgilenme imkânı bulamıyoruz. Şimdi de küstah Almanların Bizans oyunuyla karşı karşıyayız.

            Beş gün önce tarihi bir haydutluk vakası duyduk. Medeni dediğimiz Avrupalıların korsanlığına şahit olduk. Bir ticaret gemimiz, alçakça bir muameleye tabi tutuldu. Libya’ya yük götürürken “silah taşıyor” gerekçesiyle arandı. Tabi ardından fırtınalar koptu.

Utanmazlar, hem yapıyorlar hem adiliklerini örtmeye çalışıyorlar. Yavuz hırsız gibi ev sahibini suçlayıp iki sebep ileri sürüyorlar. Birincisi BMGK kararları uyarınca Libya’ya silah taşındığından şüphelenilen gemileri denetleyebileceklerini, eylemin AB kararına uyduğunu dolayısıyla aramanın hukuki olduğunu iddia ediyorlar. İkinci; “Türkiye’den arama izni istedik ancak dört saat beklememize rağmen itiraz gelmeyince işlemi başlattık” diyorlar.

İşi öylesine kitabına uydurmuş, öylesine diplomatik dil kullanmışlar ki akıllara ziyan. Bizi dahi inandırmaya gayret etmişler. “Birkaç gemiyi daha aradık” izahıyla korsanlıklarına masumiyet kazandırmaya çalışmışlar. Ama kim inanır? Bu haydutluğun doğrudan Türkiye’ye yapıldığı açıktır. Operasyonun Yunanlı komutana yaptırılması ise tam bir Bizans oyunudur.

Gelişmelere bakılırsa karanlıkta kalan bir husus var. Avrupa ile çoktan beri ağız dalaşı yaptığımızı biliyoruz. Almanya’nın arada homurdanmasına rağmen problem çözmek için arabuluculuğa soyunduğu sırada düşmanca tutum takınmasına mana veremiyoruz. Önce ABD’ye ambargo çağrı yaptığını, şimdi de böylesine mütecaviz davranışlar sergilediğini anlayamıyoruz. Savunma bakanlarının; “dört saat bekledik cevap verilmemesini, izin sayıp arama yaptık” uydurmasını, dış işleri bakanlarının; cürümlerinin prosedüre uygun olduğunu söylemesini, dilini yutmuş NATO’nun gıkının çıkmamasını akılla izah edemiyoruz.

İşin bir diğer yönü de bizim şakşakçıların ekran başında övünmeleridir. “Çuvaldızı başkalarına, iğneyi kendilerine batıracaklarına; “Türkiye, eski Türkiye değil” teraneleriyle hükumeti kışkırttıklarıdır. Şu kadar ülkeye asker gönderdik, “SİHA’larımızla Ermenistan’ı vurduk” laflarıyla dış politikayı hafife almalarıdır... Yani sürüsüne kurt getirmeleridir.

Devletlerarası ilişkilerde diplomasi sanatını iyi kullanmak, istediğini alırken hasımların damarına basmamak esastır. Halbuki biz, tam tersini yapıyoruz. Kırk köpek havlatmayanı kurt saymıyor, düşman çoğaltarak büyüklüğümüzü ispata çalışıyoruz. Maalesef 2003 çuval olayından sonra küçük düşürücü ikinci vakayı şimdi hep birlikte yaşıyoruz.

Sanıyorum büyüdüğümüzü yeddi düvele duyurmak yerine zamanı geldiğinde hissettirebilseydik başımıza bunlar gelmezdi. Şu halde ona buna kafa tutarak, bağırıp çağırarak başarılı olamayacağımız kavranmalıdır. Hasımları artırıp dostları azaltarak bir yere varamayacağımız bilinmelidir. İç kavgalarla, dış çekişmelerle enerjimiz sarf edilmemelidir. ABD ve AB’ın ambargo koyması halinde neleri yaşayacağımız düşünülmelidir.

Sonuç olarak demek gerekir ki iyi siyaset problem çözmek, halkı rahatlatmaktır.  Hamaset şarkıları söyleyen, şöhret budalası Deli Dumrul’un akıbetinden ibret almaktır.