AZERBAYCANLI ŞAİR ABBAS ABDULLAH

Geçen haftaki yazımızda Kıbrıslı şair Harid Fedai’yi tanıtmıştık. Bu hafta için de Azerbaycanlı bir şairi tanıtacağımızı ifade etmiştik. O şair, Abbas Abdulla(h) Hacaloğlu.

Abbas Abdullah Hacaloğlu, 1940’ta Azerbaycan’ın Kepenekçi köyünde doğdu. Yüksek öğrenimini, başkent Bakü’de Azerbaycan Devlet Üniversitesi’nin Filoloji Fakültesi’nde tamamladı.

Ancak o, bir yandan fakültede okurken bir yandan da çeşitli işlerde çalışmak zorundaydı. Çünkü Abbas Abdullah henüz anne karnınayken, babası, “halk düşmanı” suçlamasıyla hapse atılmış, oradan da II. Dünya Savaşı’nda cepheye gönderilmiş ve bir daha geri dönmemişti. Babasının sağ ya da ölü olduğu asla bilinmemiş. Annesi, ölünceye kadar babasının yolunu beklemiş ve baba, bir türlü gelmemiştir. Üstelik, kızıl Stalin/Rus rejimi tarafından halk düşmanlığı ile damgalandığı için aile her yerde zorluklarla karşılaşmış, zulme göğüs germiştir. Dolayısıyla, çocukluğundan itibaren yoksulluk ve ihtiyaçla yüzyüze gelen şair, hayat mücadelesine küçük yaşlardan itibaren katılmış, büyüyüp iş-güç sahibi olduktan sonra da aileye babalık etmiştir.

Şairin, o kara günleri dile getiren “Kimliyim” şiirinden seçtiğimiz şu mısraları okurken, onun “filoloji” mezunu olduğunu da hatırlayınız:

Bir nece dil bilirem,

Dünyaya gelip gelmeyeli.

 En güzel bildiğim dil

Yoksulluğun dili.

Ortaokul yıllarındayken şiir yazmaya başlayan Hacaloğlu, 1998 ve 2000 yıllarında ilimizde gerçekleştirilen 6. ve 8. Hazar Şiir Akşamlarına katıldı.

1992-1997 yılları arasında Azerbaycan’ın İstanbul Başkonsolosluğunu yapan şairin vefatının ardından 9 Eylül 2019 tarihli Bayburt Postası gazetesinde Cazim Gürbüz şu ifadeyi kullandı:

 “Abbas Abdulla’yı 4 Eylül 2019 günü yitirdik. Onu saygıyla, özlemle anacağım her daim, hiç unutmayacağım. Ruhlarımız Tanrıdağı’nda buluşacak onunla.”

 Basılı şiir kitapları; Ata Yurdu, Ağlı Garalı Dünya, Üzü Dan Yerine Doğru, Sonsuzluğa Giden Kervan. Bir de Ukrayna Slavcasında bir kitap; Söyleyemediklerim.

 Abbas Abdullah Hacaloğlu’nun şiirleri Türkiye’de Fatma Akpınar tarafından yayına hazırlandı ve 1996 yılında Millî Eğitim Bakanlığı’nca basıldı. Şu cümleler, Akpınar’ın adı geçen kitaptaki Önsöz’ünden:

“Şiirlerin imlası büyük ölçüde korunmuş, anlaşılması zor olacak veya tereddüt uyandıracak kelimeler numaralandırılarak sahifenin altında açıklanmıştır. /Şiirlerde herhangi bir değişiklik, kısaltma veya çıkartma yapılmamıştır.”

 Az evvel, şairin bir dörtlüğünü verirken onun filoloji mezunu olduğunu hatırlayınız, demiştik. Şimdi de “Ana Dili” şiirinden bir dörtlük naklederken, yine aynı hatırlatmayı yapıyoruz:

Bütün anaları sevdiğim kimi

 Sevirem hamının ana dilini

Farsın, fransızın, yaponun, çinin

Erebin, almanın ana dilini.

  ……………….

*hamının: herkesin

*yaponun: Japon’un

Abbas Abdullah şiirinden son örneğimiz; Ağlama Anam:

Bu dünyadan köçsem, ağlama anam

Goy ayna bulaglar ağlasın meni.

 Ahı zirvesinde dumana dönen

Köksü dağlı dağlar ağlasın meni.

 ***

Guşgonmaz dağlarda izim var menim

Cavanam, dünyada közüm var menim

Elime-obama sözüm var menim

O sözlü dodaglar ağlasın meni.

                                      ***

İlk eşgim, son andım vetendir veten!

Harda gömülmeli vetensiz ölen?

Goy, ele yaşayım, ele ölüm men

Veten öz goynunda sahlasın meni

Veten öz oğlutek ağlasın meni…

 …………………

 *ayna bulaglar: duru pınarlar

*cavanam: gencim

*közüm: gözüm

*ilk eşgim: ilk aşkım

*harda: nerde, nerede

*oğlutek: oğlu gibi

 …………………

 *Şu sıra, işgalci Ermeni saldırısı karşısında mücadele veren Azerbaycanlı kardeşlerimize zafer dua ve dileklerimizle. RMY