BİR REKTÖRÜN VEDA MESAJI ÜZERİNE NOSTALJİ

Üniversitelerde yöneticiler rektördür ve rektör atamaları için 1981 yılından beri farklı modeller uygulanmıştır. 2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu kaleme alınırken o dönemlerde sözüm ona demokratik bir sistem kurulmaya çalışılmıştı. Rektörlük seçimlerine katılanlar, almış oldukları oylarına göre sıralanıyor ve ilk 6 aday üniversitesi tarafından YÖK’e bildiriliyordu. YÖK Genel Kurulu da 6 adayı 3’e indiriyordu. Netice itibariyle Cumhurbaşkanı bu üç isimden birini rektör atıyordu.

Yukarıdaki sistem ideal gibi gözükse de aslında akademisyenleri kutuplaştıran, üniversiteleri siyasi görüşlerin hegemonyasına hapseden bir sistemdi. Çünkü mevcut bir rektör kendi yandaşlarını doldurduğu üniversitede karşı görüşten adayların çok oy alması zaten zordu.  

En fazla oy almak da genelde para etmiyordu. Çünkü bu ülkede yüzlerce oy alanların yerine sadece birkaç oy alanların rektör olarak atandığını biliyor ve yaşıyorduk. Üstelik YÖK de aslında Cumhurbaşkanlığına 3 isim önerirken, gene politik tasarrufların etkisinde kalabiliyordu. Bunu seçimlerde en fazla oy alanların yerine, daha az oy alanların liste başı yapılması ile açıklayabiliriz.  

Rektörlük seçimlerine giren bir kişi olarak bu deneyimleri yaşadım. Bir oy verecek diye sınırsız taviz kopartmak isteyen akademisyenleri de çok gördüm. Diğer taraftan çeşitli cemaat ya da ideolojik gruplara dâhil akademisyenlerin rektörlük seçimlerinde adaylarla nasıl pazarlıklara oturduklarını da gördük.

FETÖ yapılanması içerisinde bulunan akademisyen gruplar, rektör adayları ile pazarlıklar yapabiliyorlardı. Kısacası şunu diyebilirim ki önceki rektörlük seçimleri bana göre seçimden ziyade demokratik görüntüsü verilip aynı ideolojik görüşlerin egemen kılınmaya çalışıldığı tuhaf bir sistemdi.

Eski rektörlük seçim sisteminden akademisyenler gına gelmişlerdi. Üniversitelerde kutuplaşma had safhadaydı. Birçok akademisyen, en kötü atamanın seçimden daha iyi sonuçlar vereceği konusunda hemfikirdi. Sonuçta bugünkü atama sistemi devreye girdi. Bence bu son atama şekli iyi de oldu. Çünkü akademisyenlerin birbiri ile çatışması önlendi. Kutuplaşmalar çok azaldı.

Peki, vakıf üniversitelerinde rektör atamaları nasıl? Vakıf üniversitelerinin rektör atamalarında mütevelli heyetinin önerileri genelde YÖK’te göz önüne alınmaktadır. Mütevelli heyeti rahat çalışabileceği rektör adaylarını önermesi, kabul edilebilir bir tasarruftur. Yaklaşık 1,5 yılı aşkın süredir Maltepe Üniversitesinde çalıştığım için devlet ile vakıf üniversite sistemlerini de kıyaslayabiliyorum.

12 Haziran 2022 tarihi itibariyle Rektörümüz Sayın Prof. Dr. Şahin Karasar iki dönem rektörlük görevini tamamlamış olacak ve Şikago Türk Büyükelçiliğine Eğitim Ataşesi olarak gidecektir. Geçenlerde Karasar hocamız bir veda yazısı yayımladı. Okuyunca çok duygulandım. Çünkü Şahin Hocayı ta 2000’li Yıllarda Gazi Üniversitesinde Prof. Dr. Alemdar Yalçın hocanın İletişim Fakültesi Dekanı olduğu dönemlerden tanıyorum.

Aslında o dönem çok güzel bir ekip ile çalışıyorlardı. Örneğin Şahin Hoca, Peyami Çelikcan Hoca, Süleyman İrvan hoca, Nafize Güngör hoca, Ümit Atabek, Gülseren Atabek, Hale Künükçen, Şükrü Künüçen ve diğerleri. Bu hocaların özellikle isimlerini yazdım. Çünkü 2000’li yıllarda Safranbolu Film Festivalleri düzenlendiğinde ya da dekanlar toplantısında bu genç ekip ile muhatap oluyordum.  

Şahin Hocamızın iki dönemdir Maltepe Üniversitesinde yaptıklarını bilen biliyor. Üniversiteye katma değer sağlayacağını bildiği akademisyenleri kadrosuna katmak için çok çaba sergiliyordu. Mütevazı, personeline asla sesini yükseltmeyen, naif bir kişiliğe sahip.

Maltepe Üniversitesinde üst yönetimde yer alan ve birlikte çalıştığımız Rektör Prof. Dr. Şahin Karasar, Rektör Yardımcıları Prof. Dr. Betül Çotuksöken, Prof. Dr. Belma Akşit ve Prof. Dr. Selim Nalbant, personeline verdiği değeri şöyle bir örnekle açıklayabilirim. Bu hocalarımız yönetici ve istediklerinde sekreterleri aracılığı ile biz akademisyenlerle iç telefondan bağlantı kurabilirlerdi. Ama yapmadılar ve örneğin bana iletmek istedikleri bir husus varsa, doğrudan cep telefonları ile ulaşıyorlardı. Bu bazıları için çok da önemli bir ayrıntı gibi gözükmeyebilirdi. Ama bence bu davranış, bizim kurumumuza aidiyet duyugusunu artırıyordu. Diğer hocalarla telefonda görüştüklerinde de gene doğrudan cep telefonu üzerinden ulaşmayı tercih ediyorlardı.

Şahin Karasar Hocanın Babası da çok değerli bir bilim insanı. Prof. Dr. Niyazi Karasar hoca da aynı davranışları sergileyen bir kişilik. Toplantılarda söz aldığında nezaket kurallarını asla ihmal etmedi. Kendinden yaşça ve akademik kariyer olarak daha aşağıda olan hocalara hitap ederken, “Hocam” diye söze başlıyordu. Oysa muhatap aldığı akademisyenlerin hepsinden yaşça daha büyüktü. Peki, “Hocam” demekle bir şey mi kaybetti? Asla! Değerini daha da artırdı.

Yakında Maltepe Üniversitesine yeni bir rektör atanacak. Yönetim değişecek. Bu bir bayrak yarışı. Umarım yeni gelecek yönetim çok küçük ayrıntı gibi gözüken bu hususlara dikkat ederler. Çünkü bu tür davranışlar, personelin kaynaşması ve daha da canla başla çalışmasını motive etmektedir.

Karasar Hocalarımıza yeni yaşamlarında başarılarının devamını diliyorum. Eminim ki Şahin Hoca Şikago Türk Büyükelçiliğinde yapacağı görev ile Türklerin Amerika’daki eğitim problemlerine çözüm üretecektir. Şahin hocam, sizi iyi ki ta 2000’li yıllardan tanımışım. İyi ki akademik yollarımız kesişti ve sonuçta Maltepe Üniversitesinde buluştuk. Kendi adıma sizleri ben unutmayacağım. Yollarınız açık ve berrak olsun…