DEPREMİN 2’NCİ YILINDA

24 Ocak depreminin üzerinden tam tamına iki yıl geçti, bugün o soğuk kıyametin yıldönümü.

Elbette söyleyeceklerimiz var, her ne kadar söyleyeceklerimize bıyık altından gülüp geçseler de söyleyeceğiz.

Önce buruk bir hatırlatma…

O gece yaşam felç olmuş, çığlıklar arş-ı alaya kavuşuyordu.

İnsanların öldüğü ama insanlığın yaşadığını gördüğümüz günlerden biriydi.

Yediden yetmişe herkes seferber olmuş, bir taraftan enkaz altındaki insanlara ulaşıyorlar diğer taraftan yaraların sarılmasına katkı sunuyorlardı.

Kolluk kuvvetlerinin verdiği mücadele unutulur gibi değildi.

Rahmetli Osman Paşamız, Jandarma ekiplerimiz, hele hele o yürekli saf Anadolu çocuğu polislerimiz…

O nasıl bir şuur o nasıl bir vatan millet sevdası, o nasıl bir görev aşkıydı ki; aynı depremi kendileri de aileleriyle yaşayıp aynı sarsıntıyla kendi çocukları da ecel terleri dökerken onlar çoluk çocuklarını bile düşünmeden şehrin insanı için döküldüler enkaz yerlerine.

O nasıl bir görev bilinciydi ki ekseriyeti bu şehirde yabancı olan can polisler çoğu ağır hasar alan evlerinde can parelerini Allah’a emanet ederek halkın yardımına koştular.

Günlerce evlerine gidemeyen, soğukta varillerin içerisinde yaktıkları odunlarla ısınırken aileleriyle aynı şehirde irtibatı sadece telefonlarla sağlayan bu polislerimizin hakkını kim ödeyebilir?

*

Bugün o kara günün yıldönümü işte…

Herkesin konuşacağı bir gün, bugün…

Takip edin göreceksiniz; ağzı olan konuşacak. Mikrofonlar elden ele dolaşacak.

Ekranlar paylaşılmayacak. Ekranlara çıkarken sıra krizi yaşanacak.

Havalar atılacak, ahkamlar kesilecek.

Biz böyle yaptık şöyle yaptık denilerek hala depremin acısını çekenler üzerinden skatolojiler yapılacak.

Ama hiç kimse başını ellerinin arasına alıp da utancından gözlerini kameralardan kaçıramayacak.

Hiç kimse, depremin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen hala bu şehirde konteynerlarda insanların donarak yaşam mücadelesi verdiğinden bahsedemeyecek.

Hiç kimse 200 günde teslim edeceğiz denilen evlere neden taşınılmadığının cevabını veremeyecek.

Dikkat edin hiç kimse anahtar teslimi yapılan evlerde bile insanların nasıl bir eve taşındığını dile getiremeyecek.

Hiç kimse vatandaşın 150 metrekare evinin elinden alınıp da 90 veya 100 metrekareye neden dünyanın parasını ödemek zorunda kaldığından bahsedemeyecek.

En açısı da ne biliyor musunuz bu ağzı olup da depremin yıldönümünde konuşacak bu insanların hiç biri zorunlu olarak taşındıkları TOKİ evlerini ikinci el evmiş gibi onarıp dünyanın masrafını neden yaptığını anlatamayacak.

Anlatacakları hep biz bunu yaptık, biz şunu yaptık, biz hükümet yetkilileri olarak anında bu şehirde olduk, başkaları gibi yan gelip yatmadık olacak.

Ve çok enteresandır bunlar böyle ahkam keserken bir tane delikanlı çıkıp da iyi de beyefendi bunları babanızın kesesinden mi yaptınız ve ya gelin bakın yaptıklarınız ortada diyemeyecek.

Hem deseler ne olacak ki…

Şehri iki bakanın iki dudağı arasından çıkan birkaç kelimeye kurban edenler bunlar değiller miydi?

Sayın Cumhurbaşkanı anahtar teslimine geldiğinde buradaki rezaleti görmesin diye toplu konutlarda gezmelerini engelleyip Sayın Cumhurbaşkanına şehri helikopterle kuşbakışı seyrettirip kandıranlar bunlar değiller miydi?

İtibarlarını ve dünyevi tüm sahip olduklarını kendisine borçlu oldukları Sayın Cumhurbaşkanını kandıranlar bu milleti mi kandıramayacak.

Evet, 24 Ocak depreminin üzerinden tam tamına 2 yıl geçiverdi.

Bu iki yıl içerisinde devlet, üzerine düşen her şeyi bihakkın yerine getirdi, inkar edenin ağzı burnu eğilir.

Ama ne yazık ki devlete hükümet edenler devletin gönderdiklerini çok hor ve hovardaca kullanarak hem şehri bitirdiler, hem de kendilerini.

Elazığ depreminde Elazığ’a gelen paralarla emin olun 2 uydu kent kurulabilirdi.

Ancak basiretsiz ve şehri tanımayan Bakanlar, bu Bakanlara yön veremeyen, hatta bakanların yanında konuşma cesareti olmadığı gibi, fikir beyan etme korkusu yaşayan Milletvekilleri ve; “Biz her şeyin en iyisini biliriz” modunda olup çoğulcu akla müsaade etmeyen iktidar mensupları sayesinde uyduruktan bir köykent çıktı ortaya.

Hem de şehre gelen dünya kadar ödeneğe rağmen.

Yine itiraz edecekler, yine tu kaka ilan edecekler bizi, önemli değil etsinler.

Depremin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen bu şehirde hala konteynerlarda insanlar donarak yaşam mücadelesi veriyorlarsa,

Bu şehrin öğrencileri hala kendi okullarının yapılmasını bir okul binasında iki ayrı okulda aynı anda eğitim görülüyorsa,

Aynı depremi yaşayan Malatya’da sayısız okul yapılıp eğitime başlamışken bu şehirde okullar yeni yeni yıkılıyorsa,

Yine bu şehirde hala insanlar anahtarlarını aldıkları halde evlerine yerleşemiyorlarsa,

Evlerine yerleşenler hala 2. el ev almış gibi TOKİ müteahhitlerinin eksik gediklerini tamamlamaya dünya kadar para harcıyorlarsa ve bizimkiler bu insanlardan utanıp Allah’tan korkmuyorlarsa önemli değil, bizi tu kaka ilan etsinler.