GEÇMİŞ OLSUN ELAZIĞ

Elazığ depreminin üzerinden bir sene geçti. Kimi binalar yapıldı, kimileri hâlâ enkaz halinde. Konteynerlerde 6 bine yakın insanın yaşadığı söyleniyor. Allah kolaylık versin.

            Şu kadarını ifade etmek gerekir ki son yüzyılın en büyük yıkımını yaşayan ilimiz, henüz yaralarını saramadı. Büyük oranda devlet imkânları kullanılsa bile mesele çözülemedi. Zira yıllar alacak bir badireyi hemencecik atlatmak kolay değildi hatta imkânsızdı. Çünkü 24 Ocakta 6.8 şiddetinde sallanan Elazığ’ın yarıya yakın binaları, az veya çok etkilendi. Artçı sarsıntılar, tahribatı artırdı. Dolayısıyla hasarlı binalar için söylenecek çok söz var daha.

            Depremin sene-i devriyesinde şehrimizin, siyasilerin akınına uğraması bir açıdan sevindiriciydi. Ocak’ın ilk haftasında 30 CHP milletvekili ilimize geldi. İnşaatlarla ilgili incelemelerde bulundu. Hafta başında bakanlar ve nihayet Cumhurbaşkanın teşrif etti. Ziyaretler, yaraların sarılması açısından elbette önemliydi. Kırk bir kayıp için mevlit okutulması, moral açısından çok güzel bir faaliyetti. Yapılan evlerin hak sahiplerine teslim edilmesi, umut vericiydi. TOKİ konutlarının sağlam olması, takdire şayandı. Ancak çok aceleye getirilmesi, mimari ve kullanım açısından ilgi toplayamaması, beğenilirliğini azalttı. Yani gösterilen çabalar, geleceğin modern şehrini kurma açısından bence yeterli olmadı.

            Cumhurbaşkanın teşrifine yönelik törenler, seçim havasını hatırlattı bize. Söylentiler de akla gelince olup bitenler, kuşkularımızı güçlendirdi. Gelişmelerin politikaya yönelik bir çaba olduğu izlenimini uyandırdı. 41 deprem şehidi için okutulan mevlit ve arkasından milletvekillerinin caminin içinde ekranı seçmeleri, verdikleri demecin siyasi içerikli olması ister istemez işkillenmemizi sağladı. Onlarca TV’nin naklen yayını, depremzedelerden çok politik bir yatırım gibiydi… Gene de “geçmiş olsun Elazığ” denmesi, yüreğimizi ferahlattı.

            Adını ne koyarsak koyalım şehrimiz önceki yıl yani 24 Ocakta, büyük bir felaketi yaşamıştı. Aradan geçen bir sene içinde yaralar önemli ölçüde sarılmasına rağmen ikinci kışı, konteyner evlerde geçirenlerin olduğu düşünülürse alacağımız epey mesafe var demektir. Gerek devletin gerek milletin yardımları ile inşallah bu sıkıntıları atlatacağız. Ama her şeyin siyasete ulandığı izleniminin verilmesi, yapılan çalışmaları gölgelediği kanaatindeyim. Ülkenin Cumhurbaşkanı, ülkenin bayrağıyla karşılanmalıydı. Yol boyu AKP bayrakları, sallanmamalıydı. Kura çekim töreni, parti mitingine dönüştürülmemeliydi...

            Toplumu idare etme sanatı olan politika, kınanacak bir mefhum değildir. Ancak “çiçek dalında güzeldir” dendiği gibi politika da yerinde güzeldir. “Biz sizin evinizi yaptık, siz de bize oy verin” demeye getirilmemelidir. İnancımıza göre “Sağ elin verdiğini, sol el bilmemelidir.” Ticareti çağrıştırmamalıdır. Kaldı ki yapılan binalar, devletin imkânı ile kuruldu. Elbette iktidarın payını unutmamak gerekir ama hepsini partiye bağlamak da hoş değildi. Bu hal; yönlendirmeye çalışmaktır, halkın kadirşinaslığından kuşku duymaktır.

            Ne diyelim? Siyaseti yozlaştırdık, siyasetçiyi koltuk sevdalısı yaptık. Yaşananları beğenmiyorsak gidişatı değiştireceğiz beceremiyorsak sonuca katlanacağız.