GERÇEK ALKIŞI KİM HAK EDİYOR?

Son günlerin geçerli akçesi sağlıkçılarla ilgili başlatılan akım; sağlıkçıları alkışlama.

Bu alkışı hak ediyorlar mı derseniz; kuşkusuz hak ediyorlar derim. 

Hatta daha fazlasını hak ediyorlar. 

Zira onlar sadece kendi hayatlarını değil korona virüsünden dolayı tüm yakınlarının da hayatlarını hiçe sayarak bizlerin hayatta kalması için mücadele veriyorlar. 

Dolayısıyla onlar sadece alkış değil çok şey hak ediyorlar. 

Lakin bu hakedişlere adilane bir sarfı nazarda bulunursak en az sağlıkçılar kadar ayakta alkışlamamız gereken bir kitle daha var: polisler...

Daha önce de yazmıştım, yaşadığımız deprem sürecinin isimsiz kahramanları gözbebeğimiz polislerimizdi diye. 

Çünkü onlar gerçekten takdire şayan bir kahramanlık öyküsü yazdılar 24 Ocak’ta meydana gelen deprem sürecinde. 

Hepimiz gibi onlar da birer depremzedeydi, onların da çoluk çocuğu vardı ama onlar sarsıntıdan korkan çocuklarını sarmaya fırsat bulamadan, psikolojileri alt üst olan eşlerini teselli edemeden enkazlarda görev aldılar. 

Deprem süreci henüz tamamlanmadan ülke olarak farklı bir illete maruz kaldık ve en çok fedakarlık yapma rolünü yine onlar üstlenmek zorunda kaldılar. 

Korona denilen pandemik virüsün direkt ilgilisi belki sağlıkçılardı ama en ilgisiz kitle olarak en çok da yine polislerimiz olumsuz etkilendi bu durumdan. 

Polisin asli görevi aslında bulundukları yerleşkenin asayişini sağlayıp güvenliğini garanti altına almaktır. 

Ama son iki aydır bırakın asayişi , bırakın şehrin güvenliğini joker olarak her alandaki boşlukları doldurdular. 

24 Ocak tarihinden bu yana izin yapmadan çalışıp didinen bu insanlarımızı alkışlamak nedense kimsenin aklına gelmiyor. 

Deprem tantanası henüz bitmeden yeni bir kriz baş gösterdi: COVİD-19.

Tüm dünyayı tehdit eden bu virüsle toplumsal bir mücadele söz konusu ama insanlarımız oldukça bilinçsiz bir o kadar da duyarsız ve sorumsuz. 

Sosyal izolasyon gerektiren böylesi hassas sürecin yükü de ne yazık ki polislerimizin omuzlarına yüklendi. 

Kendi sağlığını düşünmeyen yaşlılarımızın sokaklardan arındırılması başta olmak üzere PTT ve Bankalar gibi kurumların önünde kuyruk beyleyen insanlarımızın bir birleri arasındaki sosyal mesafeyi düzenleme görevi bile bunlara verildi. 

Yetmedi, son günlerde EVDE KAL uygulamasında bile polislerimiz görevlendirildi ve devletin en güzide teşkilat mensupları olan bu insanlar evlere gıda paketleri taşıdı, taşımaya da devam ediyorlar. 

Hem de 12/12 saat çalışma esaslı...

El insaf ya hu!

Böylesine kritik bir süreçte, gayet hassas ve görevlilerin dirençli olmasını gerektiren bir krizde bu insanları 24 Ocak’tan bu tarafa üstelikte izin dahi kullandırmadan çalıştırmak hangi vicdana sığar?

Birçok resmi kurum kendi çalışanlarını idari izinli sayıp, birçok kurum da personelinin çalışma sürelerini azaltırken emniyet mensuplarına bunu reva görmek hangi vicdanın ürünüdür merak ediyorum. 

Başka ülkelerde kolluk kuvvetlerine mensup personeller olası toplumsal krizlerde direnç göstersinler diye dinç tutulurken bizim ülkemizde polisin hammaliye işlerde çalıştırılması oldukça düşündürücü. 

Dedim ya sağlıkçılarımız elbette ki alkışı hak ediyorlar ama ayakta alkışlanması gerekenler bence göz bebeğimiz polislerimizdir. 

Genel itibariyle belki bu probleme bir katkı sunamayız ama yerel ölçekte başta İl Emniyet Müdürümüz ve Sayın Valimiz isterlerse bu insanlarımızın hiç değilse mesai saatlerinde bir iyileştirmeye gidebilirler. 

Sağlıkçılarımızın bu sürecin kahramanları olduğu doğrudur ancak sürece en büyük katkıyı sunan bir de gizli kahramanları var ki onlar da kolluk kuvvetlerinde görevli polislerimizdir. 

Dolayısıyla maddi ve manevi açıdan sağlıkçılara uygulanan pozitif ayrımcılık polislerimize de uygulanmalıdıır.