NEREDEN NEREYE GELDİK

 Rahmetli ninem sık sık “Kul göreceğini görecektir”  diyordu.

 Bizde göreceğimizi görüyoruz.                                                                

 Duyarlı insanlarımıza bakıyorum geneli mutsuz.

 Her gün artan hayat pahalılığı insanları canından bezdirmiş durumda. Dün aldıklarını bu gün alamıyorlar.

 Analar, babalar, çocuklar mutsuz.

 Çünkü yarınlara olan umutlarını yitirmiş durumdalar.

 Umutsuz, bezgin ve çaresiz bir vaziyetteler.

 Artık hiç kimse çağ atladık masallarına inanmıyor.

 Zira görünen köy kılavuz istemiyor ki...

 Dünlerde bir tüccar terziye gider bir takım elbise diktirirdik.

 Kasaba girdiğimizde “Şuradan iki üç kilo tart” derdik.

 Bir düğüne gittiğimizde en azından bir çeyrek takardık.

 Sebzeyi meyveyi kasalarla alırdık.

 Şimdi mart kedisi gibi kasap vitrinlerine bakıp da geçiyoruz.

 Pazara akşamüzerleri gidiyoruz ki sebzeyi meyveyi azıcık da olsa ucuz alabilelim.

 Her babayiğit çeyrek altının yanına yaklaşamıyor.

 Paramız pula döndü.

 Devletlûlarımıza bakıyoruz Adile teyzeden masallar anlatıyor, tozpembe bir dünyada yaşıyor gibiler.

 Sanki ülkemizde bacası tüten her fabrikayı onlar satmamış gibi,

 Sanki milyonlarca üniversite mezunu gençlerimizi boş bırakmamışlar gibi.

 Sanki ülkeyi yaşanılacak bir ülke yapmışlar gibi kasılıyorlar.

 Tencerelerin kaynamadığı, babalar çocuklarına, dedelerin torunlarına harçlık bile veremediği bu günleri ne yazık ki göremiyorlar.

 En vahimi pazarlarda sebze, meyve atıklarını toplayan yoksul hakkımızı görme yerine “Hayat pahalılığına Allah yapıyor” diyerek haşa Yüce Allah’a iftira atıyorlar.

 Çünkü kendiler hiçbir şey yapmıyor. Milleti cennete erken göndermek için ha bire hayatı zorlaştırıyorlar. Fakirler yaratıyorlar.

 Bir geri zekâlı çıkıp “Fakirler zenginlerden beş yüz sene önce cennete girecektir” diyebiliyor.

 Ve benim bazı vatandaşlarım da bu şarlatana inanabiliyor.

 Piyasalar denetlenmiyor.

 Marketlerde her gün etiketleri değiştirmekle görevli insanlarımız çalışıyor.

  Vatandaş değerli tüccar ve esnaflarımızı tenzih ediyorum. Ama bazı vicdansızların olmayan vicdanlarına teslim ediliyor.

 Kim kimi yakaladı mı kör ebi gibi oyun.

 İsterseniz bunu şiirleştirelim.

 Fazileti Hak getire rezillik olmuş düstur,

 Ar namusu soran yok mefkûre olmuş kusur.

 Kim kimi yakalarsa kör ebe gibi oyun,

Ben buna ahlak demem adı neyse siz koyun.

Daha önceleri de yazmıştım bir kahvehanede dört beş arkadaş oturmuş çay içiyoruz içeriye üniversitede okuyan bir arkadaşımızın torunu girdi dedesinin kulağına bir şeyler söyledi dedesi bizlere dönüp “Yüz lirası olan var mı?” dedi hiç kimsede yüz lira çıkmadı. Allah’a şükür bende vardı çıkarıp yüz lirayı o dedeye verdim.

 Bir müddet sonra o dede bana yüz lirayı verdi almadım. “Ben o parayı yeğinime kitap parası olarak verdim” dedim.

 Ve o dedeye “Oyunu kime verdin” dedim.

Hiç tereddüt etmeden “Tabi ki Reise verdim ya kime verecektim?” dedi.

Sustum.

Demek ki biz bu yaşantıyı hak ediyoruz.

Unutmayın “Her toplum hak ettiği şekilde yönetilir”

Mehmet Şükrü Baş 17 Ekim 2023 Elazığ Günışığı Gazetesi