ŞAMPİYONLUK YARIŞI

Süper Lig’de şampiyonluk yarışı iyiden iyiye kızışırken, şampiyonluğa oynayan takımların bu haftaya kadar belki de en dikkat çeken özellikleri, sergiledikleri son derece istikrarsız performanslar oldu.

Fenerbahçe 18 yeni transferiyle lige beklentilerin üstünde bir başlangıç yapmıştı fakat 8. Hafta oynanan Konyaspor maçıyla beraber gerek performans olarak gerek ise alınan sonuçlar anlamında kötü bir gidişat başlamıştı. O dönemde oynanan ve 2-0 kazandığı Denizlispor maçı da dahil olmak üzere 3-1 kaybettiği Gaziantep FK mağlubiyetiyle sonuçlanan kötü gidişat esnasında hiç de umut vadeden bir oyun ortaya koyamamıştı sarı lacivertliler.

Başakşehir maçıyla başlayıp Erzurumspor ile devam eden 4 maçlık galibiyet serisiyle zirveye tutunan Fenerbahçe’nin oyun olarak hala hiç yeterli olduğunu düşünmüyorum. Sene başından beri taraftarlarına ‘bu maçı da rahat kazanırız’ dedirtmeyen bir takımın zaten herhangi bir ligde şampiyon olma ihtimali son derece zor. Tabi ligin nerdeyse yarısını geride bırakmamıza rağmen bu durum Galatasaray ve Beşiktaş için de farklı gözükmedi.

3 Büyükler için istikrarsız devam eden sezonda şu ana kadar Galatasaray ve Fenerbahçe için başarısızlık olarak değerlendirilebilirken, Fenerbahçe ile 35’er puanla zirveyi paylaşan Beşiktaş için bu durum biraz daha farklı. Elindeki dar ve rakiplerine göre daha kalitesiz kadrosuna rağmen şu ana kadar hem aldığı skorlarla hem de zaman zaman oynattığı futbolla ilk yarının yıldızı kuşkusuz Sergen Yalçın oldu. Sene başında futbol otoriteleri Beşiktaş’a bu kadrosuyla hiç şans tanımıyordu. Haksız da değillerdi, birçoğumuz da benzer düşünceleri taşıyorduk fakat Sergen Hoca şu ana kadar yaptıklarıyla o koltukta neden oturduğunu hepimize gösterdi. Taktiksel anlamda ezberden uzak, takımını maç maç hazırlayan, oyuncularının üzerinde büyük bir etkinlik kuran Sergen Yalçın şu ana kadar büyük bir saygıyı hak etti.

Tüm bu istikrarsızlıkları başka yönlerden de ele alırsak; Anadolu takımlarının kadro kalitesinin özellikle serbest bırakılan yabancı sınırının da etkisiyle son derece artması sebebiyle ve modern futbolun ‘önce savunma’ mentalitesine evrildiği ve belki de eski görsel keyfini yitirdiği şu günlerde elbette büyük takımların işi daha da zorlaşıyor. Sadece Süper Lig özelinde değil artık bütün Dünya liglerinde bütün takımlar birbirini yenebiliyor. Rakip ayırt etmeden, bütün rakiplerine aynı saygıyı göstererek kendini iyi motive eden, sabırlı oynayan takımın sezon sonunda şampiyonluk ipini göğüsleyeceğini düşünüyorum. Şu ana kadar bunu en iyi yapan takım da Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’ı oldu…

Şampiyonluk yarışında ülkemizde maalesef sadece oyuncu ve teknik direktör performansları belirleyici olmuyor, neden VAR? Diye sorduğumuz sistemler, ipini başkalarının eline veren hakemler, lobiler… Bunlara gerektiğinde daha sonra gireceğim.

Ümit Tekoğlu… Daha önceki yazılarımda hep bahsettiğim ‘genç, dinamik, başarıya aç teknik direktör’ modellemesine son derece uygun, Elazığ’ımızın sokaklarında futbolla büyümüş, futbolla yaşamış bir değer olarak elinden geleni yapacağına ve elindeki son derece kısıtlı imkanlara rağmen bizi sezon sonu hedeflerimize ulaştıracağına inanıyorum… Yolun açık olsun, başarılar hocam…