SİYASET GÜVENSİZ BİR ALAN MIDIR?

Yeryüzünün en eski mesleği de, sanatı da, uğraşı da siyaset odaklı terminolojilerdir.

Geçmişten günümüze gelip geçen çoğu toplulukların, fertlerin bozulmasına sebep olan başlıca etkendir siyaset.

Her konuda olduğu gibi toplumun değer yargıları ve siyaset ilişkilerinde insanlar bir ikilem içinde kalmışlardır.

Bazıları kutsal payelerin siyasetle hiçbir şekilde ilişkilendirilmemesi gerektiği kanısını taşırlarken bazıları ise bu değerlerin doğrudan siyasetle ilintilendirilmesi gerektiği kanısını taşırlar. 

İkinci gruptakiler kendilerini meşrulaştırıp eleştiri cephesinden uzak tutmak isterlerken ilk gruptakiler ise saldım çayıra mevlam kayıra mantığıyla siyasete anlam vermeye çalışırlar.

Kısaca siyaseti “ulül-emr” “ulü’l-emre itaat” kavramıyla savunmaya çalışanlar ile “bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler” mantığından bakanlar ifrat ve tefrit ikilemiyle konuya hep yabancı kalmışlardır.

O yüzdendir ki insanımız en çok siyaset konusunda konuşur. Kahvede, okulda, yolda, otobüste, eş dost sohbetinde konu döner dolaşır siyasete gelip takılır.

TV programlarında, gazete köşelerinde, yolsuzluklarda, hortumlamalarda, temel atmalarda, bol bol lâf u güzaf eyleyip kafa bulandırmalarda, adam kayırmalarda velhasıl hayatın en ücra hücrelerinde hep siyaset kelimesi başat rol oynar.

Fakat işin erdem tarafından, ahlak kisvesinden ya da sanatsal değerinden bahsetmez ya da bahsetmesini bilmeyiz.

Siyaset, ekonomik kaynakların dağıtımı, uzlaşma, hükümet etme sanatı, bunları yönlendirecek güce ulaşma ve bu iktidarı devam ettirme mücadelesi olarak tanım­lanır.

Ancak bunları yaparken de evrensel değerleri baş tacı edebilme yeteneğini de bilip kullanabilmek esas olanı teşkil eder.

Tutku, hırs, adalet, hakkaniyet, çalışma, para, inanç, ekipçilik, vaat, erdem, şeref, hay­siyet, sabır vb. gibi insanoğlunu yücelten veya alçaltan kavramların gerçek karşılıklarındaki anlamına atıfta bulunamayan şey de siyasetin içinde yer almaz, almamalıdır.

Dolayısı ile siyaset yapmak her zaman zor olmuştur, böyle olunca da "Siyaset asil insanların yapması gereken bir uğraştır" denilmiştir.

Asillik derken sanırım zenginlik kastedilmemiştir. 

Zira bizde parası olan siyaset yapar.

Siyaset yapmayı kolay zannedip meydanlarda koyun güttüğünü sananlar, ot yerine asfalt zeminde laf yutturmaya çalışırlar.

Bol bol nutuk merasimine tanık ederler bizleri.

Laf-u güzaflar bizleri o an için uçururken yere çakılma anını düşünmeye fırsat bile bulamayız.

O fırsatın az çok farkına varmaya başladığımız anda ise atı alan çoktan bizim köye varmıştır artık.

O halde uygulamaya bakıp kendimize istediğimiz payı çıkaralım.

Zira sonu yok bu işin.

Sıkıldım Artık;

TOKİ’nin yapmış olduğu konutları gündeminden düşürmeyip, kuraya takan yazar çizer takımından,

CHP genel başkanının ikide bir Demirtaş’a özgürlük söyleminden,

Gürsel Erol’un deprem ve pandemi siyasetinden,

Mahareti kendinden menkul dört muhteremin endamını görmekten,

Elazığspor nasıl kurtulurun hesabında olanlardan sıkıldım artık.