YENİDEN MERHABA

            Biraz yorgunluktan, biraz roman yazmaya yoğunlaştığımdan gazete yazılarına ara vermiştim. Bu gün, yarın… derken yeniden sizlerle birlikteyim. Hayırlara vesile olur inşallah.

            Aslına bakılırsa ülkemizin, şehrimizin, hemşerilerimizin… O kadar sıkıntısı var ki. Hangisini ele almakta tereddüt ediyoruz. Yetmiyormuş gibi sürekli değişen gündem, ister istemez herkesiarakasından sürüklüyor. Yetişmekte zorlanıyoruz.

            Şu günlerde güvenlik ve dış politika meseleleri, başlı başınadert. FTÖ soruşturması sürüyor. Açığa alınanlar, meslekten atılanlar….Neticede ABD ile gerginliğimiz devam ediyor. PKK saldırılarıyla her gün, şehit haberi geliyor. Fırat Kalkanı, dikkatlerimizi üzerine çeken diğer önemli konu. Musul operasyonuyla ortaya çıkan Beşika sıkıntısı, almış başı gidiyor. Irak sınırına asker sevkiyatı, “Dicle Kalkanı” söylentileri… İkincibir ülkeye daha sefere çıkacağımız intibaını veriyor. Hele ABD’nin işaretiyle Irak ordusunun Beşika kampımızı kuşattığı söylentileri, yeni çekişmelerin, yeni savaşların habercisi gibi.

            İç politikada sözlü sataşmalar hız kesmiyor. “Başkanlık” meselesi iyice kızıştı. İktidar rahat olmasına rağmen muhalefet birbirine girmiş vaziyette. Anayasa tartışması bitmedi, bitmiyor. O kadar kanuna rağmen adalet sistemimiz dökülüyor. İşaretlere bakılırsa seçim,en azından referandum yakın gibi gözüküyor.Yani iç siyaset daha dayoğunlaşacağa benziyor.Bu kadar sıkıntının dışında ABD en büyük dert. Her durumda aracılar kullanarak Türkiye’nin başına çorap örmenin peşinde. Kuzu postuna bürünmüş kurt sanki.

            Şehrimizde de durum farksız. İnsanımız, kronikleşen meselelerinden umut kesmişe benzer. AltunOvanın sulanması yılan hikâyesi. Kuzaova Sulama bilmecesi kördüğüm. Sanayileşemediğimiz gibi alınan göçlerle işsiz insanımız, günden güne artıyor. En küçük ücrete çoktan razı. Temizlik işçisi olmak için gençlerkime koşmuyor ki?Caddeleri işgal eden işsizler ordusu, kahvehaneleri dolduran boşlarınsayısı…her şeyi anlatmaya kafi değil mi?

            İlimizde kültür, sanat çalışmaları aktif gibi görünse de “dostlar bizi pazarda görsün” darbı meselini aşamadığımız ortada. Çok şey yapılıyordesekde elde, avuçta hiçbir şey yok. Bireysel çalışmanın dışında göz dolduracak ne var?Onlara da sahip çıkılmıyor ki. Ne valiliğin umurunda ne belediyenin ne diğer kurumların. Dışarıdan gelen yazarları, sanatkarları ağırlarlar uğurlar amma yanındakilerikaale almazlar. Sonuç da ancak bu kadar olur.

Mevcut imkana rağmen yeni bir Ahmet Kabaklı yetiştiremedik işte. Niyazi Yıldırım, Fikret Memişoğlu, İshak Sunguroğlu… gibi değerleringölgelerini dahiyakalayamadık.

            Şehrimizin trafik sorunu, başlı başına dert. Mesai başlarken veya biterken trafik akışını bilmeyen ve çilesini çekmeyen yok. “Bütün yollar Roma’ya çıkar” dendiği gibi ilin bütün yolları Zübeyde Hanım Caddesine çıktığından girişler, çıkışlar tıkanıyor. Konu ile ilgili ne devletin ne belediyenin bir çabası var. Radar koymak, kamerayla ceza kesmek yetmiyor işte.

            Esnafımıza bir dokunan bin intizar işitiyor. Köşeyi dönenler şehri terk edip gidiyor, diğerleri ya batıyor ya ağlaya sızlaya işinisürdürüyor. Sıkıntılar içinde kıvranırken ona buna inanmak zorunda kalıyor,yanlışa yöneliyor.Dolayısıyla mesafe alınamıyor.

Çare üretecek kurumlar maalesef hesap peşinde. Zaman bulup işine bakamıyor.Birçok idareci makamından alınmış olduğunda boş boş geziyor. Çalışmadan maaş alıyor. Atamada liyakat, kabiliyet unutulmuş. Allah korkusu vicdanlardan kalkmış. Koltuklaraişi bilen değil,benim adamım gelsin anlayışı yaygınlaşmış.Sonuçta herkes bu düzeni kanıksamış.

Saydığımız eksiklere, gediklere rağmen vatanperverliğinden asla şüphe etmediğimiz ilimiz insanı onurlu, gururlu.Onun için yazmaya devam edeceğiz.